Myśli. Wrażenia. Opinie.
Codzienność pisze najlepszą literaturę
Poetą dobrym nie jestem (co znaczy: wierszy dobrych pisać nie umiem), z czym wiele osób się zgadza, ale też wiele jednak rozumie, o czym piszę, i owym akurat się one podobają.
Otrzymałem niedawno e-maila od mojego ubezpieczyciela z przekierowaniem do strony, gdzie znajdowała się taka oto propozycja: Napisz list do Świętego...
Jesienna kurtka przestała nagle pachnieć, nie noszę na sobie już smaku ciebie... Ciepło wieczoru, jesienny spacer, przytulenia zapach...
Dopieszczając w głowie program wspomnieniowy, który nazwany został „Koncertem… jakby z drugiej strony”, odpowiedzialny za jego ubogacenie muzyczne, w wieczór...
Jedno z niewielu miejsc na Ziemi – Rzeszów, gdzie czułem się dobrze, gdzie pracując cieszyłem się z efektów, gdzie –...
Nic nie znaczy cała ta muzyka, świat jak beton, człowiek otoczony murem niechęci. Mydlana bańka pryska, ruin męczącego muru mrugnięciem otwiera tajemniczości ogrody.
Miałem do takiego podejścia prawo, bo to wszystko było i jest moje. A moje jest święte – święte tak samo, jak prawo do posiadania i do wolności.
Bliskości smak materializuje się, w kolejnym zdaniu otacza głowę, Słów głębia wchłania swoją duchowością pospolite rzeczy istnienie.
Mrok i mgłę zamienić w świt. Przez szulera w grze życiem zwanej, fałszywymi kartami skradzionych marzeń, irracjonalnie otacza mnie radość.
Klasyczny przykład sytuacji idealnie pasującej do blogowej kategorii „Z życia wzięte”. Niestrudzonym podróżnikom ku przestrodze, bo konsultant Wam tego nie powie.